Winfried is een 65-jarige gescheiden muziekleraar die zijn vrienden en collega’s vaak verbijstert met zijn voorliefde voor maffe humor en grapjes. Hij houdt van grappige pruiken en valse tanden.

Zijn dochter Ines lijkt net het tegenovergestelde. Ze is een verfijnde managementconsultant, en adviseert een oliemaatschappij bij het maken van besparingen door middel van ontslagen. Ze was dol op de grappen van haar vader toen ze een klein meisje was, maar nu vindt ze deze vreselijk irritant.

Om haar op te vrolijken, neemt Winfried een vreselijk verkeerd ingeschat besluit om naar Roemenië te reizen en daar onaangekondigd op haar kantoor voor de lol op te duiken in kostuum als een freaky komisch personage genaamd "Toni Erdmann"

Dat de Duitse cineaste Maren Ade met dit materiaal een hilarische, welgemeende feel-goodfilm kan maken, getuigt van haar talent. Ze wendt slimme humor aan. De film bevat een handvol scènes — de verrijkte petit fours, de eerste verschijning van Toni, de Whitney-Houstonperformance, het blote verjaardagsfeestje — die je moet zien om ze te geloven.

Je kunt trouwens niet om de geweldige vertolking van Sandra Hüller heen, die in de rol van Ines elke vorm van gêne laat varen.

Bij de première in Cannes bulderde de zaal meerdere malen van het lachen, twee keer zelfs met daverend applaus. Helemaal verdiend.