Luuk Imhann brengt muziekpoëzievoorstelling van zijn boek ‘De Onverschilligheid van Rozen’


Kim Grisel, Luuk Imhann en Sietse Damen
Kim Grisel, Luuk Imhann en Sietse Damen

Naar aanleiding van het poëziedebuut ‘De Onverschilligheid van Rozen’ van Luuk Imhann hadden we een gesprekje met de Luuk, die naast auteur van het boek, ook met de muziekpoëzievoorstelling ‘De Onverschilligheid van Rozen’ op de planken staat.

 

Schrijver, theatermaker en dichter Luuk Imhann zorgt samen met componist en pianist Sietse Damen en klarinettiste Kim Grisel voor een intense voorstelling, die het midden houdt tussen jazzimprovisaties, minimalisme, kleinkunst en poëzie.

 

 

Hoe zou je de gedichten in je poëziedebuut 'De Onverschilligheid van Rozen' kunnen omschrijven? Hebben ze een bepaald thema, hebben ze te maken met een gebeurtenis in je leven?
De gedichten gaan over het weer naar buiten treden, na een periode vooral binnenshuis te hebben doorgebracht. Het gaat over een zoektocht naar liefde en over hopeloze verlegenheid.


Ze zijn verhalend, vele ervan zijn echt gebeurd. Ik hang rond in boekenzaken, heb daar mensen ontmoet, maar – evenals de hoofdpersoon – ben ik te verlegen geweest er echt iets mee te doen. Ik droom liever van de dingen die er mogelijk zouden kunnen gebeuren, dan dat ik moeite doe om ze werkelijkheid te maken.


 

Waar heb je die titel vandaan gehaald?

Zoals dat gaat bij sommige titels, was hij er ineens. Ik was ‘The Picture of Dorian Gray’ van Oscar Wilde aan het lezen, waarin tot in detail een tuin beschreven wordt. In mijn herinnering zitten daar ook rozen bij. Ik houd van het toedichten van menselijke eigenschappen aan planten of dieren.

We willen zo graag dat wij niet de enige wezens zijn die een ziel hebben, dus noemen we dieren lief en zijn sommige bloemen romantisch. De enige eigenschap die echter toe te dichten is aan planten, is onverschilligheid. De roos hoopt niet als romantisch gebaar weg te worden gegeven, het dier toont gedrag dat wij lief noemen, zodat het te eten krijgt; het heeft met de hang naar liefde te maken, met onze zoektocht naar genegenheid.


 

Heb je inspiratie gevonden bij andere dichters of heb je zelf een eigen stijl ontwikkeld? Wie zijn je favoriete dichters?

Van allebei een beetje. Ik vind het minimalisme van Remco Campert mooi, en de springerige stijl van E. E. Cummings. De metaforen van Wislawa Szymborska en van de romantiek die er aan Franse dichters hangt.

Wat de manier van voordragen betreft zijn Bob Dylan en Simon Vinkenoog voorbeelden: groots en met veel gebaren en muziek. Ik denk dat mijn eigen stijl en mengelmoes is van alles wat ik mooi vind aan deze dichters en alles wat ik zelf mooi vind, al is dat waarschijnlijk ook van anderen afkomstig. Ik vind herhaling mooi, maar vooral zoals een schrijver als Hemingway die toepast. Of woordgrapjes, zoals John Lennon die vaak maakte.

 

 

Sinds wanneer schrijf je gedichten? Is het altijd een droom geweest om gedichten te schrijven?

Ik kan me niet meer herinneren wanneer ik ze niet schreef. Maar het duidelijk naar buiten treden ermee doe ik pas sinds een jaar of 5, 6. En eigenlijk is het nog steeds een droom.

 

 

Komt er een vervolg op 'De Onverschilligheid van Rozen'? Zo ja, wanneer?

Een thematisch vervolg komt er wel. Eigenlijk gaat de bundel over de twijfel, en ik ben bezig aan gedichten die daarop aansluiten. Maar een direct vervolg op de personages is het niet. Ik werk vaak aan heel veel dingen tegelijk, dus het kan zo nog een jaar duren eer de bundel af is.

 

 

Hoe zie je jezelf binnen 10 jaar? Heb je nog een grote droom?

Waar dromen dichters van? Niet zozeer van grote prestaties, meer om veel van wat ik maak gepubliceerd te krijgen. Een novelle, verhalenbundel, graphic novel en theaterstukken staan allen in de wachtrij. Ik hoop dit over tien jaar toch allemaal gepubliceerd te hebben, dan kan ik weer nieuwe dingen bedenken.

 

 

Van 'De Onverschilligheid van Rozen' is er ook een poëtisch-muzikale voorstelling. Wat mogen de toeschouwers ervan verwachten?

Grootsheid. Ik werk samen met twee steengoede muzikanten (Sietse Damen en Kim Grisel) en we houden van grote gebaren. Het is geen strikte poëzie, absoluut geen dichter achter een lessenaar; het is meer muziektheater, met beweging, schmink, veel mooie muziek en een verhaal over iemand die liever in zijn hoofd leeft met denkbeeldige vrienden.

 

 

Gaan jullie met de voorstelling op tournee?

We hebben al tweemaal in Perdu in Amsterdam gespeeld. De komende tijd spelen we in Castricum (De bakkerij, 12 mei), Utrecht (KEEK, 20 mei) en Amsterdam (Torpedotheater, 1 juni). Maar ik ben altijd met meer bezig.

 

‘De Onverschilligheid van Rozen’ - ISBN: 978-94-6107-149-1 - 74 blz. - Prijs: € 12,50 - Uitgeverij: Witte Uitgeverij

 

Meer info over Luuk Imhann vind je op http://luukimhann.nl