Boekrecensie: SELFIE - Stan Lauryssens

       + De Boekenkast in gesprek met Stan Lauryssens


Stan Lauryssens heeft met ‘Selfie’ zijn memoires geschreven. “Op aandringen van een lezer”, zegt hij zelf. Stan was eerst niet te vinden voor zijn memoires neer te pennen, “Memoires doet me denken aan oude mannen met een baard en een prostaatprobleem en ik heb geen van beide.” Gelukkig voor de lezers liet hij zich toch overhalen, met ‘Selfie’ als resultaat. Een boek van meer dan 500 bladzijden, over zijn turbulente leven.


Wanneer je begint met ‘Selfie’ te lezen, kan je niet meer stoppen. Het liefst lees je dit boek in één ruk uit. ‘Selfie’ leest verslavend, je bent gewaarschuwd!

In ‘Selfie’ vertelt Stan Lauryssens straffe verhalen over zijn leven met ups en downs, over seks, seks en nog eens seks, Stan gaat geen enkel onderwerp uit de weg. Hij vertelt  over zijn vriendinnetjes (met hoeveel vrouwen heeft Stan eigenlijk geslapen?), Julien Schoenaerts,  Hercule Poirot, de mosselpotten van Broodthaers, Walt Disney, Salvator Dalì, Sylvia Kristel en zo veel meer.


Stan Lauryssens begint zijn verhaal in zijn jeugd, wanneer hij nog Stany heette. Stany wou van jongs af schrijver worden, al was hij geen goede student. Hij werkte als tester van typmachines, groenten- en fruitverkoper op de Vogeltjesmarkt, hij verkocht reizen voor twee oude Grieken, werd gatenboorder én ‘kaasdichter’ bij Kaashandel Warmenbol, tot hij toevallig Piet Teigeler in zijn stamcafé ontmoet. Die biedt hem een job aan bij De Nieuwe Gazet en zo komt Stan Lauryssens in de journalistiek terecht, en dat zonder diploma’s of getuigschriften.


Stan interviewde o.a. koning Boudewijn, tegen alle regels van het protocol in. Later werkte hij bij het gezinsweekblad ‘Boulevard’ waar hij op een zolderkamer verhalen en anekdotes over de grote sterren uit Hollywood verzinde. Niemand vermoedde dat de ‘interviews’ met de beroemde filmsterren uit de duim gezogen waren…


Dit is nog maar het begin van een boek vol straffe verhalen. Stan kwam in de jaren tachtig in de kunstwereld terecht: hij verkocht valse schilderijen, werd de buurman van Salvador Dalì, kwam in de gevangenis terecht en veel meer…We gaan met deze recensie niet alle verhalen vertellen, daarvoor moet je deze turf lezen. Echt de moeite waard!

Stan nam zelf een selfie... met zijn boek 'Selfie'!
Stan nam zelf een selfie... met zijn boek 'Selfie'!

Naar aanleiding van zijn nieuwste boek hadden we een gesprek met Stan Lauryssens, één van Vlaanderens beste misdaadschrijvers én geboren verteller.


De Boekenkast: De vraag waar vele lezers mee zitten is: bevat ‘Selfie’ alleen maar waarheden? Op de achterkant lees ik ‘fictieve? memoires..

Persoonlijk denk ik dat je het leuk vindt om de lezer te doen twijfelen aan de waarheid van de verhalen. Je leest het en toch heb je twijfels als lezer..

 

Stan Lauryssens: ‘Selfie’ bevat de waarheid en niets dan de waarheid. Niets in de handen, niets in de zakken, niets achter de rug. Eerlijker kon ik niet zijn.  Het woord ‘fictieve’ bij ‘memoires’ achteraan is een raadsel van de uitgever. Kijk ik terug op mijn leven, dan moet ik mij afvragen: was het een successtory of een relaas van mislukkingen? Allebei, denk ik.


Er waren successen, er waren tegenslagen, maar het eindoordeel laat ik over aan ‘Selfie’: vinden mijn lezers het een knap boek, dan eindig ik met een paukenslag en is alle miserie vergeten.

 

Hoeveel denk je dat je geschrapt hebt om tot een boek van ruim 500 blz te komen?

 

Geschrapt? Niets. Ik heb mij wel ingehouden: indien ik alles zou hebben opgeschreven, alles wat ik in al die jaren heb beleefd, ik zou een boek hebben geschreven niet van 500 maar van 500.000 pagina’s en mijn uitgever zou mij ter plaatse vierendelen.


Zijn er dingen die niet in het boek staan waarvan je achteraf spijt hebt dat je het niet geschreven hebt?

 

Veel, heel veel, maar niet getreurd: schrijven is keuzes maken. Indien ik andere keuzes zou hebben gemaakt, het zou een ander boek zijn geworden. Ik schreef niet dat ik in 2005 verkozen werd tot Antwerpenaar van het Jaar en dat vind ik spijtig. De prijs was een spiegel, om naar mezelf te kijken en mezelf uit te lachen. Weet je wie na mij tweede was? Véronique De Kock!


Heb je al  reacties gekregen van mensen die in het boek voorkomen? Wat vind je vrouw van dit boek?

 

Ik had enkele namen van mensen die voorkomen in m’n boek veranderd om hen niet te kwetsen, want je weet: mensen hebben lange tenen. Van Pieter Celie bijvoorbeeld, die mij leerde autorijden, had ik Witloof gemaakt. Wel, hij was kwaad, dat wilde hij helemaal niet. Hij is er trots op dat hij onder zijn eigen naam in mijn boek staat.


Mieke—ik noem haar Liefje—heeft ‘Selfie’ nog niet helemaal uitgelezen. Zij is er volop in bezig. Zij kent mij, zij weet dat ik geen blad voor de mond neem, en als ik vannacht uit bed vlieg en mijn koffer aan de voordeur staat, ja, dan heb ik het zelf gezocht hé…


Op naar het volgende boek, wat gaat dat worden? Terug een thriller of heb je nog een verrassing in petto?

 

Echt waar, da’s een raadsel, ook voor mezelf…

SELFIE- ISBN: 9789461314000 - Paperback - 515 blz. - Prijs: € 24,99 - Uitgeverij: Van Halewyck